Skręcone kostki

Skręcone kostki

Zwichnięcie kostki u nogi to jeden z najczęstszych i popularniejszych urazów, który może spotkać ludzki szkielet. Nie jest to sympatyczne doznanie, i zależnie od zakresu urazu może uzewnętrzniać się niewielkim ewentualnie zupełnie krępującym prawidłowe funkcjonowanie stanem bólowym oraz opuchlizną. Czy kontuzję taką jak skręcenie kostki można uleczyć samemu czy obowiązkowa jest pomoc lekarza?

Nim odpowiemy sobie na to zagadnienie, dowiedzmy się czym rzeczywiście jest „skręcenie kostki”, czyli skręcenie stawu skokowego. Uraz ten, to zwyczajne przekroczenie naturalnego obszaru w ruchu naszej kostki. Nadwyrężeniu ulegają wtedy więzadła oraz torebki stawowe. Najczęstsze (ok. 95 procent) są wykręcenia kostki do zewnątrz. Do takiej sytuacji może dojść w czasie biegania chodzenia, lub niepoprawnego niewłaściwego stanięcia na nierównej powierzchni.

Okazuje się, że nie w każdym przypadku zwichnięcia stawu skokowego pożądana będzie pomoc lekarza. Zależy to tego jak poważny jest uraz. W przypadku gdy ból jest znikomy, nie ingeruje w chodzenie, a obrzęk cofa się łatwo (pierwszy stopień) wystarczą zimne opatrunki, relaks lub opcjonalnie opaska uciskająca bolące miejsce. Gdy ból jest aż tak przenikliwy że uniemożliwia poza dużym obrzękiem pojawił się krwiak (drugi stopień urazu) promowana jest konsultacja u ortopedy. Leczenie będzie łagodzeniem dolegliwości rożnego rodzaju żelami usztywnieniu stawu stabilizatorem i jeszcze dalszej rehabilitacji. Należałoby na początku namierzyć rzetelnego specjalistę. Najlepiej wpisz w polu wyszukiwania rehabilitacja Warszawa, Katowice, Kraków i zobacz ilu odkryjesz specjalistów. Na podstawie komentarzy, których to niezwykle dużo w Internecie znajdziesz łatwo swojego.

Najszkodliwsze jest zwichnięcie stawu skokowego 3 stopnia. Dochodzi do uszkodzenia torebki stawowej oraz stawowych więzadeł. Poza wielkim obrzękiem i wylewem krwi pojawia się zarówno niestabilność stawu skokowego. Leczenie tak uszkodzonej kostki trwa dość długo. Przez pierwsze tygodnie nosi się gips, a przez kolejne kilkadziesiąt dni stosuje się stabilizator. Terapia po aż tak poważnym urazie jest obowiązkowa i musi być dokonana przez doświadczonego lekarza ortopedę.